Wroetelen

Wroetelen.  Dit is mijn poëzie en die houdt niet steeds meer een blad voor haar mond. Al schrijvend kan ik beter uitdrukken wat ik vaak niet over de lippen krijg. Schrijven sterkt daarom mijn zelfvertrouwen, en dat is een eerste bedoeling.

Er is nog een andere. Ik geloof dat mijn gedichten iets te zeggen kunnen hebben. Door ze aan te bieden neem ik de kans om een taak te vervullen en een “zelfstandige” plaats te bevechten in de samenleving.

En hoeveel inspanning dat ook vraagt van iemand die, als gehandicapte, beperkt is in haar mogelijkheden, toch wil ik dat waarmaken.

Tot slot. Wat ik bij poëzie moeilijk vind, is het naar buiten brengen (verkopen) van “kwetsbaar” gedachtegoed. Ik leer dat nu overwinnen. Ik leer afstand nemen van mijn gedichten. Wie ze

leest / koopt, kan er helemaal over beschikken.

Hou ze in ere…